after love

 

"Άμα πιάσει μια πυρκαγιά γύρω-γύρω από το Κονέντικατ, κανένας δεν ανησυχεί. Ξέρουν πως άμα πάρουν το ασανσέρ και άμα φτάσουν ψηλά και άμα αναγκαστούν -ένεκα βρασμού και θέρους - να πηδήξουν... ω! είναι η πτώση μακριά και ελπιδοφόρα. Και πέφτεις, και κάνεις φίλους και γνωστούς και λες… "εϊ! μια που πέφτεις και συ, θέλεις να γίνομε φίλοι και γνωστοί;..." Κανείς δεν έχει επισπεύδουσα καρδιά στο δήμο του Κονέντικατ."

μικρή μου συμμετοχή σε έναν ανθρωπολογικό τόμο

Νέα ταινία από το κινηματογραφικό μας εργαστήρι...

Το Σιδερωμένο Φύλλο from Αλεξης Χατζογλου on Vimeo.

κιράσι

Θυμάμαι, μικρός όταν έπαιρνα καινούρια παπούτσια συνήθιζα να κοιμάμαι μαζί τους τις πρώτες μέρες. Σήμερα ένας μαθητής μου πήρε καινούρια γάντια και δε λέει να τα αποχωριστεί.

"Κύριε Παναγιώτη, μπορώ να τα φοράω όταν γράφω;"

πρωί, πηγαίνοντας προς τη δουλειά