Το βιβλίο του Παναγιώτη Γκούβερη απαρτίζεται από επτά αφηγήματα, τα οποία θα μπορούσαμε να πούμε ότι εμπίπτουν σε ένα υβριδικό είδος, αυτό του αφηγηματικού-θεατρικού λόγου. Εγχείρημα δύσκολο αλλά πετυχημένο στην περίπτωση του «Μην κλαις, ρε Γοργόνα!», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη. Κάποια από αυτά έχουν παρασταθεί και άλλα έχουν αποσπάσει θεατρικά βραβεία. Στο σύνολο τους φτιάχνουν ένα ιδιαίτερο βιβλίο.
Οι ιστορίες του «Μην κλαις, ρε Γοργόνα!» (τίτλος δοσμένος από το πρώτο στη σειρά αφήγημα του βιβλίου) είναι σπαρταριστές, πολύπλευρες και έξυπνες. Με μεγάλες δόσεις χιούμορ και σαρκασμού ο Παναγιώτης Γκούβερης ανασκαλεύει τη σημερινή πραγματικότητα διεισδύοντας στους πόρους της και πραγματεύεται με ανάλαφρο –πλην ουσιαστικότατο– τρόπο πλείστα σοβαρα ζητήματα. Κοινωνία, οικογενειακές σχέσεις, ανεργία, παιδικός ψυχισμός, νεοελληνική πραγματικότητα, αυτισμός, ενδοοικογενειακή βία. Όλα τα παραπάνω είναι κάποια από τα θέματα που θίγονται στις 117 σελίδες του βιβλίου. Όπως γίνεται αντιληπτό, πρόκειται για θέματα σοβαρά και δύσκολα. Με πυρήνα τα ζητήματα αυτά και με τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παναγιώτης Γκούβερης, γλώσσα άμεση, ωμή και πολυεπίπεδη, υφαίνονται ιστορίες αυτόνομες που παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στον αναγνώστη. Δεν μπορεί, επιπλέον, παρά να επισημανθεί ότι η γλώσσα των αφηγημάτων-θεατρικών κειμένων είμαι μια γλώσσα ρέουσα και καλώς νοούμενη φλυαρούσα. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο αυτό έχει το είδος του παραληρηματικού (θεατρικού) μονόλογου που τα ξεσηκώνει όλα στο πέρασμά του, καταφέρνοντας να αρθρώσει αλήθειες της καθημερινής ζωής και πραγματικότητας επιμελώς κρυμμένες. Οι χαρακτήρες των ιστοριών μιλούν, σκέφτονται, εκφράζονται χωρίς ενοχές, διαμαρτύρονται, εξομολογούνται, ελπίζουν. Είναι πρόσωπα του εδώ και του τώρα, άνθρωποι της καθημερινότητας. Έχουν τα προβλήματά τους, τα τραύματά τους, τις πληγές τους που δεν κλείνουν. Μέσα στις λίγες σελίδες του κάθε αφηγήματος σκιαγραφούνται εις βάθος χαρακτήρες ρεαλιστικοί. Ο συγγραφέας με μεγάλη μαστοριά απομονώνει τον καθένα, του δίνει τον λόγο για να μιλήσει και αφήνει έπειτα το αναγνώστη να ανακαλύψει λίγο λίγο το υπόστρωμά τους (και ίσως ακόμα να ταυτιστεί στα σημεία μαζί τους) και να έρθει σε επαφή με τον ψυχισμό τους.
Το «Μην κλαις, ρε Γοργόνα!» είναι ένα βιβλίο για το σήμερα, για τους ανθρώπους και για τη ζωή. Καθώς οι ιστορίες του προχωράνε, ο αναγνώστης εισέρχεται όλο και περισσότερο στη γραφή του Παναγιώτη Γκούβερη και εισπράττει τα πολλαπλά νοήματά της. Αξιανάγνωστο!
Οι ιστορίες του «Μην κλαις, ρε Γοργόνα!» (τίτλος δοσμένος από το πρώτο στη σειρά αφήγημα του βιβλίου) είναι σπαρταριστές, πολύπλευρες και έξυπνες. Με μεγάλες δόσεις χιούμορ και σαρκασμού ο Παναγιώτης Γκούβερης ανασκαλεύει τη σημερινή πραγματικότητα διεισδύοντας στους πόρους της και πραγματεύεται με ανάλαφρο –πλην ουσιαστικότατο– τρόπο πλείστα σοβαρα ζητήματα. Κοινωνία, οικογενειακές σχέσεις, ανεργία, παιδικός ψυχισμός, νεοελληνική πραγματικότητα, αυτισμός, ενδοοικογενειακή βία. Όλα τα παραπάνω είναι κάποια από τα θέματα που θίγονται στις 117 σελίδες του βιβλίου. Όπως γίνεται αντιληπτό, πρόκειται για θέματα σοβαρά και δύσκολα. Με πυρήνα τα ζητήματα αυτά και με τη γλώσσα που χρησιμοποιεί ο Παναγιώτης Γκούβερης, γλώσσα άμεση, ωμή και πολυεπίπεδη, υφαίνονται ιστορίες αυτόνομες που παίρνουν σάρκα και οστά μπροστά στον αναγνώστη. Δεν μπορεί, επιπλέον, παρά να επισημανθεί ότι η γλώσσα των αφηγημάτων-θεατρικών κειμένων είμαι μια γλώσσα ρέουσα και καλώς νοούμενη φλυαρούσα. Πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο αυτό έχει το είδος του παραληρηματικού (θεατρικού) μονόλογου που τα ξεσηκώνει όλα στο πέρασμά του, καταφέρνοντας να αρθρώσει αλήθειες της καθημερινής ζωής και πραγματικότητας επιμελώς κρυμμένες. Οι χαρακτήρες των ιστοριών μιλούν, σκέφτονται, εκφράζονται χωρίς ενοχές, διαμαρτύρονται, εξομολογούνται, ελπίζουν. Είναι πρόσωπα του εδώ και του τώρα, άνθρωποι της καθημερινότητας. Έχουν τα προβλήματά τους, τα τραύματά τους, τις πληγές τους που δεν κλείνουν. Μέσα στις λίγες σελίδες του κάθε αφηγήματος σκιαγραφούνται εις βάθος χαρακτήρες ρεαλιστικοί. Ο συγγραφέας με μεγάλη μαστοριά απομονώνει τον καθένα, του δίνει τον λόγο για να μιλήσει και αφήνει έπειτα το αναγνώστη να ανακαλύψει λίγο λίγο το υπόστρωμά τους (και ίσως ακόμα να ταυτιστεί στα σημεία μαζί τους) και να έρθει σε επαφή με τον ψυχισμό τους.
Το «Μην κλαις, ρε Γοργόνα!» είναι ένα βιβλίο για το σήμερα, για τους ανθρώπους και για τη ζωή. Καθώς οι ιστορίες του προχωράνε, ο αναγνώστης εισέρχεται όλο και περισσότερο στη γραφή του Παναγιώτη Γκούβερη και εισπράττει τα πολλαπλά νοήματά της. Αξιανάγνωστο!
(Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό tetragwno.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου